Serpentyną do ogrodu...

Mieszkam w północno-wschodniej Polsce, na północnym skraju
średnio dużego miasta.
Jeszcze niedawno z dwóch północno-wschodnich okien widziałam
sielskie widoczki: łąki i pola uprawne, a na horyzoncie las... 

Radośnie uprawiałam więc liczne rośliny parapetowe i ogródek balkonowy.

Ale nic nie trwa wiecznie, zatem któregoś dnia i to się zmieniło...

Coraz chętniej wsiadam do samochodu i odjeżdżam z miasta S.
do innego świata...

Najpierw szybkie 10 kilometrów drogą krajową... 

Potem niebezpieczny zjazd w lewo...
A dalej już nie-spiesz-nie, drogą gminną, ale jak z bajki :-)
jadę do mojego ogrodu...

Zjeżdżając z krajowej Ósemki, obserwuję na samochodowym czujniku stopniowy spadek temperatury, zazwyczaj o 2 stopnie.

Ale oszałamiające widoki, ostre zakręty i ciągła huśtawka zjazdów i podjazdów odwracają uwagę od tego szczegółu.
Przypomnę sobie o nim dopiero u bram ogrodu...
Wiatr od jeziora nie raz ugasił już mój zapał do ogródkowania ;-)

5 kilometrów bajki zazwyczaj mija szybko... Czasem przedłużam te chwile, 

wysiadając z samochodu zaparkowanego w zatoczkach na wąskiej drodze...

Na pamiątkę zachwytów zostają zdjęcia...

Jest pięknie... magicznie... dziko i naturalnie... Niezależnie od pory roku... 

Zapraszam

Siberia